bu şiir kömür kokar

BU ŞİİR KÖMÜR KOKAR    İlhan Berk

Desen: Kürşat Coşgun, 1994.

uzak bir göğün altındaydı deniz Melih Cevdet Anday
şu köpüklü bembeyaz deniz Behçet Necatigil
bir tubaya kalb olur Zonguldak’ta her ağaç Behçet Kemal Çağlar
derelerden kömür kömür akan su Ahmet Tufan Şentürk
toprak kokusu, kekik kokusu, çiğdem çiçekler Enver Gökçe
kara bir gökyüzü tek özelliği bu kentin Ahmet Erhan
ağıtlara yakın durur Zonguldak Başaran


ciğerinden söker siyah sıvalı maden kömürünü İlhami Bekir Tez
kurşuni rengi denizin Mehmet Seyda
üstünü ince bir toz örter İlhan Demirarslan
damar damar topraklara yayılan Osman Bolulu
Zonguldak’ta gördüm bir kanlı çarşı Ceyhun Atuf Kansu
tere bulanır kara elmasın harcı Nurten Çelebioğlu
sancıtarak içindeki kömürden gömütü İrfan Benli
güneşi yudumlar ışıksız yüreği Hamit Kalyoncu

Zonguldak kapkara uykularında uyur İlhan Geçer
ağır ağır geldiler, karanlık sarnıçlardan sıza sıza Kemal Özer
kanları kömür, kömürleri kan İsmail Gençtürk
gökyüzünden uzakta, çok uzakta Ergin Sander
vardiya dönüşü yol ortasında Sennur Sezer
bakışları, yönü bilinmedik yollarda yiter Faik Yazıcı
kartal kanatlı kahraman kardeşler Ozan Telli
daldılar karaelmas denizinin altına Erhan Yılmaz
sarı şapkalılar ordusunun adsız kahramanları Hasan Hüseyin Korkmazgil
kayaları bir portakal gibi soyup Turgut Etüngü
ölüm kokusu soluyarak İslam Çankaya
yeryüzüne aydınlık getirdiler Adnan Yücel
batıyor dikenleri sevdalı yüreklere Fatma Kılıç


ağlayamazlar yürek yangınlarına Güngör Gencay
yerin altı mı, üstü mü cehennem M.Kemal Yılmaz
yapışıp babalarının bıraktığı kanlı kazmaya Behçet Kalaycı
yerin dibine batmış bu aç kuytularda Müştak Erenus
bir ayaz dökülüyor sırtlarına İbrahim Yıldız

kupkuru bir kuyudayım ki Rüştü Onur
dişlerimle kömür kazıyorum Ali Yüce
tulumum sırtımda hazır kefen Mehmet Yılmaz Karaibrahimoğlu
toprak altındaki yürekte uçurtma Yücel Barut

yorgun bedenlerin göz ışıltısında Dağıstan Kılıçarslan
yaşattığı güzelim düşünce de göçük altında Mehmet Aydın
tırnakla cenkleşen kömür Ercüment Behzat Lav
kömür karası bir yaşam Özgür Ovacık
nasıl aydınlık, ışıltılı Hakkı Özkan

suskun bakar madencinin gözleri Gülsüm Akyüz
karaelmas kadar kara/kapkara Ahmet Güler
yüzkarası değil, kömür karası Orhan Veli
kömürden öğrenmiş içten yanmayı Salim Çalık

sen her ocakta yanarsın Halil Soyuer
kömürün kusmaktan yorulmuş O.Günay
bu kara sevda topraktan gelir Feriha Aktan
en derini emeğin, ekmeğin en namuslusu İrfan Yalçın
ve yüreğinde ölümün sıcak eli Vedat Güler
yiten bir ses, bir yankı duvarlarda Asım Öztürk
kararmış gencecik ömür Hasan Hüseyin Yurttaş

ağzında erirken iri kömür lokmalar Seyyit Nezir
bir tek gün bile nasır tutmaz düşlerimiz Mete Alpsar
elleri, kazma kürek kocaman Tahsin Şentürk
ellerin yeraltından yitmiş, kocaman ellerin Fazıl Hüsnü Dağlarca
sesinin ocaklarında düşen öfkeleri Ece Aykız


Derleyen : Kürşat Coşgun

Hamit Kalyoncu’nun Kömür Kokan Şiirler adlı antoloji kitabından derlenen bu şiir, madeni  ve madenciyi anlatan 58 şairimizin 58 şiirinden birer dize ödünç alınarak oluşturulmuştur.

Alınterinin en kutsalını döken madenciye edebiyatımızın küçük bir armağanı olsun!..

http://kursatcosgun.blogcu.com/bu-siir-komur-kokar/2682279