Korkağım Ben

Teyzen Teyfik son yazısında gündelik yaşantımızda küçük ekleme çıkarmaları yaparken nasıl da yaşanası şeyleri kaçırdığımıza bir örnek veriyor.

Bunu, yani küçük hesaplar yüzünden neleri kaçırdığımızı, herkes kadar ben de biliyorum. Yine de, bütün bu bilmelerime rağmen nedir beni bu küçük hesaplamalardan vazgeçirmeyen? Kaybedeceklerimin kazanacaklarımdan daha fazla olması mı? Hem de neyin kazanç ya da neyin kayıp hanesine yazılacağına dair hiç bir garanti yokken. Yarının garantisi yokken.

Kapitalist de değilim, iyi bir cimri de çok iyi gider-gelir hesabı yapan. Bir şey kalıyor geriye: Korku. Korkağım ben. Korkak olmasaydım, küçük hesaplarda bulmasaydım göreli güvenliği ve mutlulukları durmazdım hiç. Durulmazdım, durdurulamazdım…

Hesaplamadan yaşasayadım, (hesaplamadan aklıma geldiği gibi):

• Daha çok sevgilim olurdu.
• Daha çok çocuğum.
• Daha çok dostum.
• Daha çok düşmanım.
• Sigarayı bırakmazdım.
  
• Kesin anarşist olurdum (eylemlerim, molotof kokteyllerim, kara listem, tek kişilik illegal bir örgütüm, illegal bağlantılarım)
• Hiç evim olmazdı ama sayısını bilemeyeceğim kadar bana yardım ve yataklık yapacak hücre-evlerim olurdu.
• Kesin katil olurdum bir de.
• Leşlerim olurdu (ulan bi tane leşim bile yok!). ve
  
• Kısa ama öz bir yaşamım olurdu…
  

Duydunuz mu Yunanistan’ı ateşe vermiş çoçuklar, Tolga Orhan Veli’yi hatırlatarak demiş ki artık ne su ne have bedava ama arzulayıp komşudaki o gűzel ateşin dörtbiryana sıçramasını dilemek bedava.

Hesap kitap da gerektirmiyor, bari bunu dileyelim…

Dűnyanın bűtűn korkakları birleşin ve ateş hırsızı çocukları destekleyin!