"...böyle merhametli bir ümitle sevmedi
hiçbir insan
hiçbir âleti..."
Bilmem ne hatırlattı bu șiiri sabah sabah. Sonra düșundüm de șu bireysel yașamın kapitalist ișgali altındaki hayatımıza sızmıș adına sevgililer günü denilen șeye de gönderme olabilir bu. Sevgilimiz hayat, teknoloji, ve ideolojiler.
Frankfurt Okullu amcalar ne derdi acaba bu dizeleri okusalardı Nazım’ın?
Sahi beğenirler miydi?
2 comments:
Nazım'ın postmodern şiirlerinden biri mi demek istiyorsun?
Frankfurt Okullu amcalar "merhametli bir ümüt" yanıyla sıcak temas kurabilirlerdi sanırım.
o dişli çarklar arasından, (günümüz taşeronculuğundan) "merhametli bir ümitle" kıymaya döndürülülmenin cevabı hala bir önceki asıl teoride saklı.
Yok hocam, su Kuvayi Milliye destanindan alintiladigim dizelerden soz ediyorum. Bir de insanin doga uzerindeki hakimiyetinden - bu hakmiyet surecinde kendi yarattiginin kolesi olmaya kadar varan "ask" iliskisinden....
Post a Comment